مقایسه اثر یک دوره تمرینات مقاومتی، هوازی و ترکیبی بر سطح سرمی ایریزین و پروتئین واکنش گر C در زنان چاق

هورمون آیریزین یک نوع مایوکاین است که بلافاصله بعد از فعالیت بدنی در عضلات اسکلتی ترشح شده و در گردش خون جریان می یابد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر یک دوره تمرینات مقاومتی، هوازی و ترکیبی بر سطح سرمی ایریزین و پروتئین واکنش گر C در زنان چاق بود.
در این مطالعه نیمه تجربی، 36 نفر زن چاق با میانگین (سن: 6/82±33/27 سال، وزن: 9/73±76/11 کیلوگرم، قد: 5/21±156/18 سانتی متر و درصد چربی 48/3±38/61) به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به سه گروه تمرین مقاومتی (12n=)، هوازی (12n=) و ترکیبی 12=n) تقسیم شدند. ابتدا وزن، قد، شاخص توده بدنی، WHR، Vo2max و درصد چربی و نمونه خونی از آزمودنی ها گرفته شد. سپس برنامه تمرینی مقاومتی، هوازی و ترکیبی به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته اجرا گردید. برنامه مقاومتی با وزنه 55% تا 75% یک تکرار بیشینه، برنامه تمرین هوازی 55% تا 75% ضربان قلب ذخیره و برنامه تمرین ترکیبی، ترکیبی از برنامه تمرینی گروه هوازی و مقاومتی اجرا گردید. 24 ساعت پیش و پس از 8 هفته تمرین نمونه خونی آیریزین، C-reactive protein (CRP) و شاخص های تن سنجی اندازه گیری شد. برای بررسی تغییرات از پیش آزمون تا پس آزمون از t همبسته در هر گروه و برای مقایسه بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. در صورت مشاهده ی نتایج معنی دار از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. سطح معنی داری 0/05P≤ در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد، انجام 8 هفته برنامه تمرینی هوازی و ترکیبی باعث افزایش آیریزین سرمی و کاهش CRP در هر سه گروه شد (0/05≥P). افزایش آیریزین در گروه مقاومتی معنی دار نبود (0/05≤P). همچنین، آیریزین و CRP در بین سه گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05≤P).
درمجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت ورزشی هوازی با شدت 55% تا 75% ضربان قلب ذخیره و کار با وزنه با شدت 55% تا 75% یک تکرار بیشینه احتمالا محرکی برای ترشح آیریزین است و از طریق ترشح مایوکاین هایی مانند آیریزین، باعث کاهش CRP شد این نتیجه نشان دهنده نقش ضدالتهابی آیریزین می باشد.