بررسی تاثیر دو روش آبیاری و دو نوع کود بر ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره گل محمدی (Rosa damascene Mill.)

ترکیبات فنلی (فلاونوئید، تانن و آنتوسیانین) مهم ترین آنتی اکسیدان های طبیعی به شمار می آیند و عوامل متعددی مانند عوامل محیطی و تغذیه گیاه بر کمیت و کیفیت آنها تاثیر گذارمی باشند. یکی از گیاهان دارویی بومی ایران، گل محمدی با نام علمیRosa damascene Mill. است که سابقه استفاده از تر کیبات آن به زمان های کهن بر می گردد و در مناطق مختلف کشور به صورت طبیعی و کشت شده وجود دارد. تحقیق حاضر به منظور بررسی کمی و کیفی ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی اکسیدانی گل محمدی تحت تاثیر دو نوع کود (کود دامی و کود شیمیایی) و همچنین دو روش های آبیاری (غرقابی و قطره ای) در پژوهشکده اسانس های طبیعی دانشگاه کاشان در سال 1395 انجام شده است. در این سنجش میزان ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی کل به روش اسپکتروفتومتری صورت گرفت و در نهایت فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره گیاه در غلظت های مختلف با استفاده از روش مهار رادیکال آزاد 2 و 2 دی فنیل 1- پیکریل هیدرازیل (DPPH) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 19 و روش آنالیز واریانس انجام شد. نتایج آزمون فیتوشیمیایی وجود ترکیبات ثانویه ای مانند تانن، آنتوسیانین و فلاونوئید و عدم وجود آلکالوئید را در عصاره این گونه تایید کرد. همچنین میزان فلاونوئید کل موجود در نمونه ای که کود شیمیایی به کار برده شده بود کمی بیش تر از سایر نمونه ها بود. تیمار کود دامی و تیمار آبیاری غرقابی به ترتیب بیش ترین و کم ترین میزان ترکیبات فنلی و تیمار آبیاری قطره ای بیش ترین خاصیت آنتی اکسیدانی را از خود نشان داده اند. نتایج این تحقیق نشان داد با استفاده از روش های مدیریتی از جمله آبیاری و تغذیه می توان تولید، کمیت و کیفیت ترکیبات ثانویه در گیاهان را کنترل نمود.