بررسی تکمیلی دورگ های بی دانه جدید به دست آمده از تلاقی برخی رقم های دانه دار و بی دانه انگور

در این تحقیق به منظور دستیابی به نژادگان (ژنوتیپ)های برتر برای کاربردهای تازه خوری و کشمشی، چهار رقم بی دانه ایرانی به عنوان والد پدری و هفت رقم دانه دار به عنوان والد مادری با یکدیگر تلاقی داده شدند. از مجموع 1400 نتاج به دست آمده به ترتیب 322 و 419 نتاج به دست آمده از 28 نوع تلاقی در طی دو سال 1389 و 1390، در کنار والد پدری و همچنین رقم های پرلت و فلیم سیدلس ارزیابی و مقایسه شدند. برای ارزیابی نتاج از هر بوته سه خوشه به طور تصادفی انتخاب و صفات مربوط به خوشه برای آن ها ثبت شد. از هر خوشه پنج حبه به تصادف انتخاب و صفات مربوط برای آن ها ثبت شد. نتاج به دست آمده به چهار کلاس بی دانه، تا حدی بی دانه، تا حدی دانه دار و کامل دانه دار تقسیم شدند. برخی از نتاج بی دانه صفات مطلوبی از جمله بزرگ و گوشتی بودن حبه ها، زودرسی، استحکام خوب حبه به خوشه و تراکم کمتر حبه ها در خوشه، داشتند. در بین کل نتاج ارزیابی شده برخی نژادگان ها (B182، N191، J107، B180، K79، C88، L55، A170، M90، L196 و L207) در کلاس بی دانه قرار گرفتند که در بین آن ها نژادگان B182 بزرگ ترین وزن حبه (2/2گرم) را داشت. همچنین نژادگان های مطلوبی چون J113، M91، A196، S66، I116، B186، A201، E148، H3، C95، J69، E159 و N165 در کلاس تا حدی بی دانه قرار گرفتند که در بین آن ها نژادگان J113 بزرگ ترین وزن حبه (9/2گرم) را داشت.