بررسی اثرات آنتی هیستامین دیمن هیدرینات بر آنزیم های تست عملکرد کبدی و بافت کبد در موش های صحرایی نر

دیمن هیدرینات به عنوان یک داروی ضد تهوع و آنتی رفلاکس معدی در موارد تهوع ناشی از مسافرت مورد استفاده می باشد. این دارو به راحتی از راه خوراکی جذب می گردد. متابولیسم دیمن هیدرینات کبدی است و از کلیه ها به صورت متابولیت دفع می گردد. در این تحقیق به بررسی اثرات داروی آنتی هیستامین دیمن هیدرینات بر بافت کبد و آنزیم های کبدی و تاثیرات بالقوه سوء تجویز بیش از حد این دارو پرداخته ایم. از 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20 ± 250 گرم استفاده شد. رت ها در چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. یک گروه تیمار با دوزهای مختلف 250، 500 و 750 میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به وزن بدن از دارو به صورت خوراکی روزانه به مدت 28 روز داده شد. که در پایان دوره، حیوانات را با استفاده از استنشاق اتر کشته و از خون جهت تست های آنزیمی و کبد جهت انجام آزمایشات پاتولوژی نمونه برداری بعمل آمد. مقایسه سطح آنزیم های AST، ALT و ALP در گروه های تیمار 5/2، 5 و 5/7 در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد (05/0p<). بررسی های بافت شناسی کبد گروه های تیمار، تخریب سینوزوئیدها، از بین رفتن مجاری صفراوی، نامرتب قرارگیری سلول ها کنار هم و عدم وجود سلول های کوپفر را نمایان کرد که مشخص کننده اثر تخریبی دیمن هیدرینات بر بافت کبد است. دیمن هیدرینات همانند سایر داروها علاوه بر اثرات مثبت می تواند اثرات نامطلوبی نیز داشته باشد. یکی از بافت های تحت آسیب کبد است، لذا بایستی هنگام تجویز عوارض ناخواسته دارو نیز در نظر گرفته شود.