تاثیر سازگاری منشوری سیستم بینایی بر کنترل قامت و دقت پرتاب دارت

هدف این مطالعه بررسی اثر سازگاری منشوری بر کنترل قامت و دقت پرتاب دارت بود. بدین منظور 17 شرکت‏ کننده زن و مرد سالم با دامنه سنی 20 تا 41 سال، بر اساس دقت پرتاب در دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. هر شرکت‏ کننده درمجموع 480 پرتاب دارت را در هشت روز متوالی انجام داد. گروه آزمایش در طول زمان پرتاب دارت، از عینک منشوری ای که باعث انحراف دید به سمت چپ می شد، استفاده ‏کرد. قبل و بعد از دوره تمرینی، تعادل ایستا در حالت‏ های چشم باز و بسته، توسط دستگاه صفحه نیرو ثبت شد؛ همچنین، دقت پرتاب‏ ها نیز اندازه ‏گیری شد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از آنالیز واریانس مرکب و آنالیز کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد جابه جایی و سرعت نوسان قدامی خلفی (0.002=P) و جابه جایی و سرعت نوسان کلی مرکز فشار (0.006=P) در گروه آزمایش کاهش یافت. در بین دو حالت چشم باز و چشم بسته تفاوت معناداری مشاهده نشد (P≥0.05). همچنین، تعامل معناداری در فاکتورهای گروه و بینایی مشاهده نشد (P≥0.05). شاخص دقت در پس ‏آزمون تفاوتی را نشان نداد؛ اما در آزمون یادداری، متغیر دقت در گروه آزمایش به‏ طور معناداری بهتر بود (0.02=P). نتایج بیان‏ می‏کند که چالش حاصل از سازگاری بینایی، ضمن بهبود دقت پرتاب، ممکن است کنترل قامت افراد را نیز بهبود بخشد.