اثر کودهای نانو، شیمیایی و بیولوژیک بر عملکرد و کیفیت دانه کنجد در رژیم های متفاوت آبیاری

به منظور بررسی اثر کودهای شیمیایی، بیولوژیک و نانو بر عملکرد و کیفیت (میزان روغن و پروتئین) دانه کنجد در شرایط قطع آبیاری، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه شاهد در سال 95-1394 اجرا شد. سطوح آبیاری شامل، آبیاری کامل (شاهد) و قطع آبیاری در BBCH 85 و 75 (کدهایی برای فنولوژیک گیاه که به ترتیب معادل 50 درصد گلدهی و دانه بندی می باشد) در کرت های اصلی و ترکیب های مختلف نیتروژن (نیتروکسین، اوره و تلفیق 50 درصد اوره و نیتروکسین) و ترکیب های مختلف پتاسیم (عدم مصرف، محلول پاشی نانو پتاسیم (2 در هزار)، مصرف آبی دی اکسید پتاسیم (2 لیتر در هکتار) و مصرف خاکی نانو پتاسیم (2 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی قرار داشتند. بیشترین تعداد کپسول در بوته در آبیاری تا 50 درصد دانه بندی و مصرف اوره به همراه محلول پاشی نانو کلات پتاسیم (26/19 عدد) بود. بالاترین عملکرد دانه و همچنین عملکرد و درصد پروتئین در آبیاری تا 50 درصد دانه بندی در شرایط عدم استفاده از کود پتاسیم و کاربرد نیتروکسین (به ترتیب 5/1340، 53/276 کیلوگرم در هکتار و 5/20 درصد) حاصل گردید. بیشترین درصد و عملکرد روغن در آبیاری تا 50 درصد گلدهی، و محلول پاشی نانو کلات پتاسیم به همراه سیستم تلفیقی 50 درصد کود اوره به اضافه کود نیتروکسین به ترتیب با میانگین 96/47 درصد و 46/550 کیلوگرم در هکتار مشاهده گردید.