تفاوت های فردی در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی

هدف این پژوهش، بررسی نیمرخ خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی و تعیین تفاوت های فردی بود. به این منظور، 112 دانشجو (49 مرد و 63 زن) از دانشگاه های آزاد اسلامی استان گلستان در قالب مطالعه ای مقطعی– توصیفی، فرم اطلاعات فردی و مقیاس خودکارآمدی پژوهشی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون t تک گروهی و تحلیل واریانس چندمتغیره در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه های آزاد استان گلستان در تمامی ابعاد و سطح کلی خودکارآمدی پژوهشی از حد متوسط بالاتر است. بااین وجود ، سطوح خودکارآمدی پژوهشی در ابعاد ساخت و استفاده از ابزار، طراحی پژوهش و روش شناسی پایین تر از سایر ابعاد بود. علاوه براین، اثر اصلی هیچ یک از ویژگی های فردی شامل جنسیت، رشته تحصیلی مقطع کارشناسی، نحوه ورود به مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه محل تحصیل، گرایش تحصیلی، سابقه ورزشی و نوع اشتغال، بر ابعاد و سطح کلی خودکارآمدی پژوهشی ازلحاظ آماری معنادار نبود. یافته های پژوهش نه تنها نقاط ضعف و قوت دانشجویان کارشناسی ارشد را درباره میزان اطمینان آن ها به توانایی های پژوهشی خود مشخص می کنند، بلکه پیشنهاد می کنند که ویژگی های فردی نمی تواند مبنایی برای قضاوت درزمینه خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی قرار گیرد.