اهمیت سیاست گذاری در بخش مسکن و ارزیابی وضعیت شاخص های مسکن در ایران

مسکن یکی از نیازهای پایه و اساسی همه ی افراد و خانوارهاست که مطلوبیت آن نقش مستقیمی در کیفیت زندگی دارد. از این رو همه ی جوامع به نوعی با مشکل مسکن مواجه هستند. در حال حاضر، مشکل تامین مسکن، به ویژه برای اقشار کم درآمد، به عنوان یکی از چالش های اساسی کشورها محسوب می گردد. لذا، دولت ها با ویژگی های گوناگون اقتصادی، اجتماعی و سیاسی برای حل کردن مسائل مربوط به مسکن اقدام نموده اند و در این راستا، از سیاست های متنوعی بهره گرفته اند. در ایران نیز عوامل بسیاری موجب پیدایش و تشدید مشکل تامین مسکن گردیده اند که به فراخور آنها سیاست هایی اتخاذ شده است. ولیکن، در دوره های زمانی مختلف، شرایط خاصی بر جامعه حاکم بوده است که به طور مستقیم و غیر مستقیم روش های مواجهه با مشکلات و اجرای قوانین و سیاست های مسکن را تحت تاثیر قرار داده اند. هدف از پژوهش حاضر تشریح اهمیت سیاست گذاری در بخش مسکن و همچنین، ارزیابی وضعیت شاخص های مسکن در شهرستان های کشور است. بدین منظور تعداد 13 شاخص در چهار گروه شامل «شاخص برخورداری»، «تاسیسات زیربنایی»، «فضاهای داخلی مسکن» و «شاخص پایداری» سازمان دهی شد و شهرستان های کشور مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از روش AHP گروهی و TOPSIS صورت پذیرفت. نتایج مطالعه حاکی از آن است که نظام مرکز- پیرامون در برخورداری شهرستان های کشور از شاخص های مسکن وجود دارد.