رابطه راهبرد خودنظم دهی فراشناختی و اهداف پیشرفت با سبک های تصمیم گیری در دانشجویان

پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه بین راهبرد خودنظم دهی فراشناختی و اهداف پیشرفت با سبک های تصمیم گیری دانشجویان انجام شد.
این مطالعه بر روی 379 دانشجو (219 مرد و 160 زن) که به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی از میان کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه آزاد تبریز انتخاب شده بودند انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و همکاران (1991)، پرسشنامه اهداف پیشرفت میدگلی و همکاران (1998) و پرسشنامه سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس (1995) گردآوری شد. روایی آنها با استفاده از روایی محتوا توسط کارشناسان تایید و پایایی آنها از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 81/0 و 83/0 و 76/0 برآورد گردید تحلیل داده ها با نرم افزار spss و به کمک روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری انجام گرفت.
براساس نتایج، راهبردخودنظم دهی فراشناختی، پیش بینی کننده مثبت و خوبی برای سبک تصمیم گیری عقلایی می باشد. همچنین راهبرد خود نظم دهی فراشناختی، سبک تصمیم گیری آنی را به صورت منفی و معکوس پیش بینی می کند. اهداف پیشرفت اجتنابی به صورت منفی و معکوس سبک تصمیم عقلایی را پیش بینی می کند. اهداف پیشرفت تبحری، سبک تصمیم گیری شهودی و اجتنابی را به صورت منفی و معکوس پیش بینی می کند. اهداف پیشرفت عملکردی پیش بینی کننده معنی داری برای سبک های تصمیم گیری نبود.
بنا به اهمیت راهبرد خود نظم دهی فراشناختی و اهداف پیشرفت، تقویت این راهبرد و اهداف در دانشجویان می تواند در به کارگیری سبک تصمیم گیری مناسب و پرهیز از سبک تصمیم گیری نامناسب نقش مهمی داشته باشد.