بررسی تاثیرحضور همراه بر اضطراب زنان اول زا در بخش جراحی زنان

بارداری و زایمان یکی از مراحلی است که اضطراب زیادی را به وجود می آورد، به خصوص در افرادی که تجربه اول زا دارند و این دوران همراه با تغییراتی در سیستم بدنی، روان شناختی، اقتصادی، روابط جنسی و اجتماعی می باشدکه به صورت های گوناگون مشکلاتی را برای مادر و جنین ایجاد می کند. برای مقابله با این اضطراب ها، مدل های مقابله ای متعددی لازم است که از آن جمله حضور همراه است. این مطالعه با هدف بررسی میزان تاثیر حضور همراه بر اضطراب زنان باردار نخست زا انجام گردیده است.
در این مطالعه مداخله ای 70 زن باردار نخست زا با روش در دسترس انتخاب و بدین صورت که با استفاده از سکه به صورت شیر یا خط هر فردی که بستری گردید به صورت تخصیص تصادفی در یکی از گروه های مداخله یا شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله از حضور همراه ودر گروه شاهد هیچ گونه مداخله ای استفاده نگردید و تنها اقدامات معمول بخش را دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اضطراب اشکار و پنهان اشپیل برگر بوده است. برای تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل دو گروهی استفاده گردید.
یافته های مطالعه نشان می دهد که میانگین متغیر اضطراب آشکار به واسطه ی مداخله از 74/51 به 54/34 رسیده که نزدیک به 57% کاهش و میانگین متغیر اضطراب پنهان به واسطه ی مداخله از 17/49 به 69/39 رسیده که نزدیک به 50% کاهش را نشان داده است است. میانگین تعدیل شده ی متغیر اضطراب پس از مداخله از 91/100 به 23/71 رسیده که نزدیک به 60% کاهش را نشان داده است. انجام مداخله منجربه کاهش بسیار معنی دار در نمرات اضطراب پنهان و اشکار (001/0 > P) گردید.
با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که حضور همراه در میزان اضطراب زنان ا اول زا باعث کاهش اضطراب آشکار و پنهان آنها گردیده است. لذا پیشنهاد می گردد تسهیلاتی برای مادران باردار در بیمارستان ها و زایشگاه ها در نظر گرفته شود تا هنگام بستری برای زایمان همراه داشته باشند.