رابطه سبک های فرزند پروری و ابعاد کمال گرایی والدین با انگیزش تحصیلی فرزندان آنها در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان دامغان

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه سبک های فرزند پروری و ابعاد کمال گرایی والدین با خود تعیین گری فرزندان آنها بود. روش پژوهش مورد استفاده توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه شهرستان دامغان (به همراه والدین آنها) در سال تحصیلی 1395-1394 بوده است که از این جامعه تعداد 300 دانش آموز (150 دختر، 150 پسر) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شد. از آنها خواسته شد پرسشنامه های سبک های های فرزند پروری والدین، ابعاد کمال گرایی والدین، و مقیاس انگیزش تحصیلی را تکمیل کنند. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری انجام شد. براساس نتایج پژوهش سبک فرزند پروری اقتدارگرایانه و ابعاد دیگر مدار و خود مدار والدین می تواند انگیزش تحصیلی فرزندان آنها را پیش بینی کند. به طور کلی والدین می توانند با اتخاذ شیوه های فرزند پروری صحیح و انتظارات منطقی از فرزندان خود گامی در جهت بهبود انگیزش آنها را بر دارند