دفاع از قواعد منطق قدیم بر پایه تحلیل شرطی عطفی از قضایای حقیقیه و خارجیه

یکی از تحلیل های بسیار پرطرف دار از قضایای حقیقیه و خارجیه نزد برخی از معاصران، تحلیل آنها به ترتیب با ادات های شرطی و عاطف در دامنه سور است. نگارنده در صورت بندی تازه ای که در مقاله دیگری در همین نشریه ارائه کرده است، ادات های شرطی و عاطف را که در تحلیل معاصران در دامنه سور قرار دارد بیرون آورده، پیش از سور جای می دهد. بر پایه این صورت بندی، بسیاری از قواعد منطق قدیم برای همه «قضایای خارجیه» برقرار خواهد شد ولی در موارد بسیاری برای «قضایای حقیقیه» نقض می شود. برای زدودن این کاستی در این مقاله راه حلی پیشنهاد می شود و آن اینکه می توان قضایای حقیقیه و خارجیه را، هنگام کاربرد قواعد منطق قدیم، نه به صورت جداگانه، بلکه با هم در نظر گرفت. در این صورت، همه قواعد منطق قدیم «به صورت اجمالی» درست خواهند شد؛ به این معنا که مقدمه یا مقدمات «در یکی از دو صورت حقیقیه یا خارجیه» مستلزم نتیجه «به یکی از دو صورت حقیقیه یا خارجیه» خواهد بود.