مقایسه استرس روانی و سلامت سیستم جونده بین خلبانان نظامی و افسران غیرخلبان

درد یا نقص در هر کدام از اجزای سیستم جونده باعث کاهش کارایی و یا ناتوانی در جویدن غذا و بالطبع کاهش سلامت عمومی و کیفیت زندگی فرد می شود. هدف از این مطالعه، تعیین سطح استرس روانی و بررسی رابطه آن با سلامت سیستم جونده و مقایسه آنها بین خلبانان نظامی و افسران غیرخلبان می باشد.
این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 86 خلبان نظامی و 86 افسر غیرخلبان در سال 1393 انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه جهت تعیین سطح استرس (General Health Questionnaire-12 Item) و سوالات مربوط به وضعیت سلامت سیستم جونده، معاینه کامل دندان ها، عضلات و مفصل گیجگاهی فکی توسط یک دندان پزشک برای تمامی جمعیت مورد مطالعه انجام شد. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS (نسخه 16) تحلیل شد.
فراوانی افراد با استرس بالا 47 نفر برای خلبانان (55 درصد) و 56 نفر برای گروه نظامیان غیرخلبان (65 درصد) بود. از نظر سطح استرس بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (16/0=p). رابطه معنی دار مثبت بین سطح استرس کل جمعیت مورد مطالعه با متغیرهای احساس درد ناحیه فک و صورت، درد عضلات گردن، دندان قروچه، فشار دادن دندان ها روی هم، کاهش حداکثر بازشدگی دهان و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی مشاهده شد. همچنین رابطه معنی دار مثبتی بین مشکلات دندانی حین پرواز و سطح استرس در خلبانان وجود داشت.
سطح استرس بالا به ویژه در خلبانان به دلیل حساسیت شغلی آنها می تواند باعث ایجاد آسیب های جدی به سلامت سیستم جونده و در نتیجه، کاهش کارایی سیستم جونده شود