تاثیر اعمال ویبریشن کل بدن بر شاخص های آسیب عضلانی متعاقب آزردگی عضلانی با شروع تاخیری: مقاله مروری

برای انجام بسیاری از فعالیت های روزمره زندگی و ورزشی ترکیبی از انقباضات ایزومتریک و کانسنتریک نیاز است. استرس مکانیکی ناشی از انقباضات به خصوص انقباضات اکسنتریک احتمال گرفتگی و آسیب دیدگی به فیبرهای عضلانی را افزایش می دهد. بنابراین کاهش کوفتگی عضلانی می تواند باعث کاهش احتمال آسیب به بافت و بازگشت سریع فرد به فعالیت شود. برای پیشگیری از احتمال آسیب از روش های مختلفی استفاده می شود. یکی از این روش ها استفاده از ویبریشن کل بدن (WholeBodyVibration) است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر ویبریشن کل بدن بر شاخص های آسیب عضلانی است.
مطالعه حاضر از نوع مروری ساده و به روش مرور سیستماتیک مبتنی بر شواهدDuffyبود که در آن با جستجوی مقالاتی که از سال 2000 تا 2016 با کلیدواژه های ویبریشن کل بدن، آسیب عضلانی (Muscle Injury) و آزردگی تاخیری عضلانی (DelayOnsetMuscleSoreness) در بانک های اطلاعاتی Googlescholar، PubMed، Elsevier، IRANDOC، SID و Research gate منتشر شده بود، بر اساس معیارهای پژوهش حاضر، تعداد 19 مقاله به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه حاضر انتخاب شد.
مرور مطالعات انجام شده نشان داد که کوفتگی تاخیری عضلانی باعث ایجاد درد، کاهش قدرت عضلانی و کاهش دامنه حرکتی می شود و مداخلات بسیاری وجود دارد که باعث کاهش کوفتگی تاخیری می شود. مطالعات نشان دادند که زمان، فرکانس، ورزشکار بودن و یا نبودن، نوع فعالیت انجام شده (نوع انقباضات و مدت زمان آنها)، تعداد دفعات اعمال، زمان استراحت بین هر بار اعمال و درمان به صورت مجزا و یا همزمان با درمان های دیگر از فاکتورهای موثر بر اثربخشی ویبریشن کل بدن بر آسیب های عضلانی افراد سالم می باشد.
با توجه به تحقیقات انجام شده در این زمینه می توان نتیجه گرفت ویبریشن کل بدن با افزایش میزان جریان خون، افزایش دامنه حرکتی، بهبود قدرت و کاهش درد با در نظر گرفتن فاکتورهای موثر می تواند روش موثری برای کاهش کوفتگی تاخیری باشد. هر چند که تحقیقات بیشتری در این زمینه می تواند به درک روشن تری از تاثیر ویبریشن کل بدن روی کاهش کوفتگی تاخیری منجر شود.