اثر سطوح مختلف نیتروژن بر خاصیت ضد میکروبی و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی پیاز (Allium cepa L.)

پیاز از جمله گیاهان دارویی است که در طب قدیم کاربرد فراوانی داشته و خاصیت ضدمیکروبی آن اثبات شده است. همچنین در میان سبزی ها دومین رتبه را بعد از گوجه فرنگی از نظر ارزش اقتصادی به خود اختصاص داده است پیاز در رژیم غذایی ایرانی ها اهمیت زیادی دارد. در این مطالعه، اثر سطوح مختلف نیتروژن (56، 112، 168 و 224 میلی گرم بر لیتر نیتروژن) در محلول غذایی هوگلند بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و خاصیت ضد میکروبی عصاره ی متانولی سوخ در قالب طرح کاملا تصادفی و با 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت و بیشترین میزان اثر بازدارندگی عصاره ی متانولی سوخ در غلظت 30/0 میلی گرم بر لیتر مشاهده گردید. با توجه به نتایج به دست آمده نیتروژن تاثیر مثبتی بر میزان خاصیت ضد میکروبی عصاره ی سوخ داشت و با افزایش غلظت نیتروژن در محلول غذایی تا غلظت 224 میلی گرم بر لیتر خاصیت ضد میکروبی عصاره ی سوخ افزایش پیدا کرد. باکتری باسیلوس سابتیلیس بیشترین میزان رشد و باکتری استافیلوکوکوس اورئوس کمترین میزان رشد را داشتند. با افزایش غلظت نیتروژن در محلول غذایی میزان فعالیت آنتی اکسیدانی، فنل کل، فلاونوئید کل و اسید آسکوربیک افزایش نشان داد. افزایش میزان این ترکیبات با افزایش میزان خاصیت آنتی باکتریایی عصاره ی سوخ همراه بود که بیانگر نقش این ترکیبات در خاصیت آنتی باکتریایی پیاز است. در سال های اخیر مصرف پیاز به دلیل طعم و فوایدی که در سلامتی بشر دارد افزایش یافته است. ویژگی های مفید پیاز عمدتا به میزان بالای ترکیبات سولفوره و فلاونوئیدهای آن مرتبط است، زیرا که نقش آنتی اکسیدان، ضد میکروبی و ضد سرطانی این ترکیبات اثبات شده است. نیتروژن بر خاصیت بازدارندگی عصاره ی متانولی سوخ تاثیرگذار بود که این می تواند به دلیل تاثیر نیتروژن بر میزان متابولیسم ترکیبات گوگردی و فلاونوئیدهای موجود در سوخ باشد.