رویکردهای توسعه واکسن های پیشگیری کننده و درمانی علیه ویروس هپاتیت C

حدود 3% جمعیت جهانی به طور مزمن به عفونت هپاتیت C (HCV) مبتلا هستند و این بیماری از عوامل اصلی ابتلا به سیروز و کارسینوم هپاتوسلولار می باشد. علیرغم موفقیت های چشم گیر در مسیر دست یابی به داروهای ضد ویروسی با عملکرد مستقیم (DAA) جدید برای درمان عفونت های مزمن هپاتیت C، کنترل این بیماری هم چنان یک چالش جهانی محسوب می شود. دلایل مختلفی از جمله وجود ناقلین مزمن بدون علامت، قیمت بالای دارو و عدم امکان دسترسی تمام جوامع به داروهای جدید از جمله دلایل محدودیت های کارآیی این درمان می باشد. از این رو، توسعه یک واکسن پیشگیری کننده که به تواند احتمال انتقال بیماری را کاهش دهد و یا یک واکسن درمانی که در بهبود موارد مزمن بیماری و یا جلوگیری از مزمن و پایدار شدن عفونت HCV موثر واقع شود، می تواند راه کار مناسبی برای کنترل این همه گیری باشد.
مطالعات متعددی در راستای تولید واکسن های درمانی و پیشگیری کننده انجام شده است که برخی از آن ها در فازهای I و II کارآزمایی های بالینی بررسی شده اند. در این مقاله مروری علل نیاز به یک واکسن برای HCV، چالش های پیش رو در توسعه واکسن برای HCV، جنبه های مختلف توسعه واکسن برای این بیماری و خلاصه ای از رویکردهای توسعه واکسن های مورد مطالعه بحث و بررسی قرار می گیرد.