مقایسه ی اثربخشی هشت هفته تمرینات پیشرونده پرش- فرود بر عملکرد حرکتی و کنترل قامت فوتبالیستهای جوان در معرض خطر آسیب ACL

مقدمه و اهداف:
هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی هشت هفته تمرینات پیش رونده پرش-فرود و تمرینات چابکی بر عملکرد و تعادل پویای فوتبالیست های در معرض خطر آسیب لیگامان صلیبی قدامی بود. 30 فوتبالیست مرد در معرض خطر آسیب لیگامان صلیبی قدامی (غربال شده به وسیله آزمون غربالگری عملکردی) به طور داوطلبانه برای مطالعه حاضر انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات پیش رونده پرش-فرود (تعداد= 15 نفر؛ سن 77/0±8/17 سال؛ قد 84/4±2/169 سانتی متر؛ وزن 86/5±4/63 کیلوگرم) و گروه کنترل (تعداد= 15 نفر؛ سن 84/0±18 سال؛ قد 75/3±2/168 سانتی متر؛ وزن 71/7±46/64 کیلوگرم) تقسیم بندی شدند. آزمون های هاپینگ (آزمون جهش تک پا، جهش سه گانه تک پا، جهش سه گانه متقاطع تک پا و مدت زمان جهش تک پا) و آزمون Y به ترتیب جهت ارزیابی عملکرد و تعادل پویا استفاده شد (در پیش آزمون و پس از هشت هفته تمرین پیش رونده پرش-فرود). برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمون آماری آنوای دو در دو و تی زوجی در برنامه SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج نشان داد که اجرای هشت هفته پروتکل تمرینی پیش رونده پرش-فرود، باعث ایجاد تغییرات معنادار در نمرات آزمون های عملکردی (001/0=P) و تعادل پویا (001/0=P) آزمودنی ها می شود. نتایج تحقیق نشان داد اجرای هشت هفته تمرینات پیش رونده پرش-فرود، منجر به بهبود عملکرد و تعادل پویای آزمودنی ها می شود؛ لذا می توان این نوع تمرینات را جهت بهبود عملکرد و تعادل در فوتبالیست های جوان در معرض خطر آسیب لیگامان صلیبی قدامی توصیه نمود.