تاثیر پروتکل خستگی عملکردی بر کنترل قامت و تعادل افراد با قوس کف پای متفاوت

مقدمه و اهداف:
تغییرات جزئی بیومکانیکی در محدوده سطح اتکا بر استراتژی های کنترل قامت و تعادل تاثیرگذار می باشد و این حالت می تواند در شرایط خستگی تغییر و تشدید یابد. بنابراین هدف از تحقیق مطالعه حاضر اثر خستگی عملکردی بر کنترل قامت دانش آموزان دارای قوس کف پای متفاوت بود. جامعه آماری مطالعه نیمه تجربی و مقطعی حاضر، 720 نفر از دانش آموزان پسر 10 تا 13 ساله شهر اصفهان بود. تعداد 60 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب و در 4 گروه همگن 15 نفری کف پای طبیعی، صاف منعطف، صاف ساختاری و گود قرار گرفتند. آزمون ایستادن دو پا به مدت 20 ثانیه با چشمان باز روی فوت اسکن و پروتکل خستگی عملکردی اعمال و در انتها پیش آزمون تکرار شد. از آزمون های t زوجی، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافته ها اعمال خستگی باعث کاهش معنادار در تمامی فاکتورهای اندازه گیری شده در هر 4 گروه شده بود (05/0P=) ، اما این کاهش بین 4 گروه به طور معناداری متفاوت بود (05/0P=). همچنین قبل و بعد از خستگی تفاوت معناداری در فاکتورهای اندازه گیری شده بین 4 گروه مشاهده شد (05/0P=). ساختار آناتومیکی پا بر کنترل قامت دانش آموزان مؤثر است. هنگام خستگی، تعادل در افراد دارای ناهنجاری کف پا به خصوص در افراد کف پای صاف ساختاری بیشتر دچار اختلال می شود؛ بنابراین پیشنهاد می شود اصلاح ناهنجاری های قوس های کف پا و تمرینات تعادلی در جهات خاص علاوه بر تمرینات معمول در موقعیت های خاص کلینیکی و تمرینی مورد توجه قرار گیرد.