دیپلماسی فرهنگی و قدرت نرم ایران؛ آمریکا در عصر جدید

اساسا منظور از دیپلماسی فرهنگی تلاش برای آگاهی، مشارکت و تاثیر بر افکار عمومی نهادها و دولتهای سایر کشورهاست و یکی از حساس ترین مسائل مدیریت فرهنگی مکانیسم به کارگیری ظرفیتهای فرهنگی برای تاثیر برافکار عمومی دولت های سایر کشورهاست. رسیدن به مقصد سیاسی، امنیتی همواره از مهمترین اهداف کشورها در تدوین سیاست خارجی شان بوده و بخصوص در سالهای نیمه قرن 20 و پس از حوادث یازده سپتامبر رویکردهای جدیدی در دیپلماسی فرهنگی بوجود آمد که به کشورها اجازه می دهد با نفوذ بر روی توده های خارجی و آوردن آنها به صحنه بین الملل به منظور ایجاد فشار موثر بر دولتهای آنها به هدف خود برسد و با توجه به هزینه بالای قدرت سخت، بهره گیری از قدرت نرم فرهنگی و در قالب اقداماتی همچون نومیدی در میان مردم، تقویت نارضایتی مردم، تاثیرگذاری شدید بر افکار عمومی جامعه، استحاله سیاسی، فرهنگی اولویت پیدا کرده و برای مقابله با این نوع قدرت نرم فرهنگی غرب گام های مناسبی همچون افزایش سطح خودباوری ملی، استفاده از نگاه علمی برای بازسازی دیپلماسی فرهنگی کشور، بهره گیری از هویت اسلامی مقتدر، تولید علم و فناوری های نوین، حمایت از فعالیتهای فرهنگی در فضای مجازی را می طلبد.