نقش آفرینی و ظرفیت سازی دانشگاه های نسل چهارم برای توسعه محلی و منطقه ای

با توجه به نقش دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی در فرایند جهانی شدن و توسعه ملی، منطقه ای و محلی، در این مقاله عوامل موثر بر توسعه محلی و منطقه ای به ویژه عواملی که دارای نفوذ قوی تری در توسعه منطقه ای درازمدت هستند، بررسی شده است. در این مقاله، با استناد به دانشگاه خصوصی WSB- NLU که حاصل سرمایه گذاری مشترک دانشگاه ملی لوئیز و ویسزا اسکولا بیزنیسو [1] می باشد، الگوی جدیدی از نهادهای آموزش عالی به نام «دانشگاه های نسل چهارم» معرفی شده است. دانشگاه های نسل چهارم، از یک سو، تاثیر قابل توجهی بر محیط پیرامون و توسعه محلی و منطقه ای دارند و از سوی دیگر، این نوع دانشگاه ها موجبات تحول و توسعه خود را فراهم می کنند. این مقاله، بر اساس معرفی اجمالی پروژه معظم «شبکه نوآوری و انتقال دانش» و «شهر چندرسانه ای» نووی ساکز [2] لهستان تدوین شده است. بر اساس محتوای این مقاله، دانشگاه های نسل چهارم فراتر از آموزش، پژوهش و کارآفرینی، به مثابه ایجادکننده و فرصت ساز توسعه محلی و منطقه ای عمل می کنند. از این دانشگاه ها انتظار می رود که علاوه بر تحول درونی منطبق با شرایط محیطی، زمینه تحول محیط پیرامون خود را نیز خلق کنند. در حال حاضر، اگر چه در عالم واقعیت، تعداد این نوع دانشگاه ها کم می باشد، اما کارکرد مسئولیت پذیری اجتماعی و پاسخگویی ایجاب می کند که در دهه های آینده تعداد دانشگاه های نسل چهارم در تمامی نقاط سیاره زمین افزایش یابد. بدیهی است دانشگاه های ایران نیز نمی توانند و نباید از این تحول و دگرگونی شگرف عقب بمانند.