راهبرد مطلوب خوانش شعر؛ تخییل یا تصدیق؟ ملاحظاتی در خوانش شعر بر اساس آراء خواجه نصیر طوسی با توجه به مفهوم شراب در شعر حافظ

مناقشاتی که در سده اخیر در حوزه های مختلف از جمله پیرامون مفهوم شراب در شعر حافظ میان ادیبان و شعر شناسان در گرفته است و منجر به نگارش ده ها کتاب و مقاله و… شده است، تا کنون راه به جایی نبرده است و هم چنان نیز آثاری نگاشته می شود که اصرار به دامن زدن به همان مناقشات سابق دارند. در این مقاله با تکیه بر نظریه شعری خواجه نصیرالدین طوسی راهبردی استخراج می گردد که به مناقشات یاد شده بتواند پایان دهد. مناقشاتی که بعضا محصول نگاه منطقی یا به قول خواجه نصیرالدین طوسی نگاه تصدیقی به شعر است و در پی تفسیر مفاهیم موجود در شعر با تطبیق آن ها با خارج و یافتن ما به ازای مفهوم در خارج است. راهبرد کارآمد خواجه نصیر الدین طوسی مبتنی بر خودبسندگی شعر و استقلال آن از جهان خارج است که این روش را بر اساس آراء خواجه نصیرالدین طوسی و دیگر فلاسفه اسلامی روش تخییلی به شعر می توان نام نهاد.