نماد شناسی ابزار در شاهنامه فردوسی

یکی از انواع نماد هایی که در سروده ها و نوشته های حماسی و اساطیری جهان کاربرد فراوانی دارد و در شاهنامه فردوسی هم از آن بهره بسیاری گرفته شده است، ابزارها می باشند. در شاهنامه از ابزارها و رزم ابزارهای بسیاری نام می رود که کارکرد آن ها تنها در گرو معنای وضع شده برایشان می باشد هم چون جوشن، خود، گرز، نیزه ژوپین، عمود و…. این جستار بر آن است تا بدون در نظر گرفتن کارآیی صرف، تنها با برشمردن ابزارهایی که در ابیات شاهنامه از آن ها یاد شده و کارکردی نمادین و رمزی دارند، به بررسی کاربرد این ابزارها در دو بعد نماد به شیوه نشانه های قراردادی یا «نماد گونه» و نماد بر پایه اسطوره شناسی بپردازد. بر این پایه در این جستار پس از بیان مقدمه ای در باب نماد و جایگاه آن در ادب پارسی و نیز زیبایی شناسی سخن، هم چنین جداسازی «نماد» از «نمادگونه» و «نشانه» ، به بررسی ابزارهای به کار رفته در شاهنامه پرداخته می شود. ابزارهایی که کاربرد نشانه شناسی دارند در یک بخش بررسی می شوند و آن دسته از ابزارهایی که به عنوان نماد هستند از دید اسطوره شناسی تحلیل می شوند.