طراحی مدل تمایل بازگشت رفتاری گردشگران ورزش های بومی و سنتی بر اساس قابلیت-های اکوتوریسمی

شناخت توانمندی ها و جذابیت های طبیعی و فرهنگی برجسته در مقاصد گردشگری ورزشی مهم ترین عامل در توسعه گردشگری ورزشی می باشد. هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل توسعه گردشگری ورزش های بومی و سنتی بر اساس قابلیت های اکوتوریسمی می باشد روش شناسی: نمونه آماری تحقیق شامل گردشگران ورزشی (ورزشکاران و حامیان مالی) (105n=) ، کارشناسان ورزشی هیئت های ورزشی (45n=) و کارشناسان میراث فرهنگی (13n=) استان گلستان می باشد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه تمایل رفتاری یوشیدا و جیمز (2010) و پرسشنامه محقق ساخته اکوتوریسم ورزشی استفاده گردید. نتایج تحلیل مسیر مدل نشان داد که جاذبه های طبیعی مربوط به فعالیت های ورزشی آبی و ساحلی با بار عاملی (81/0=β) و جاذبه های طبیعی مرتبط به فعالیت های ورزشی طبیعی و جنگلی با بار عاملی (72/0=β) بیشترین تاثیر را بر قصد رفتاری تجربه مجدد گردشگران دارند. همچنین گویه فوتبال و والیبال ساحلی (87/0=β) ، گویه سوارکاری (83/0=β) ، گویه اسکی و برف نوردی (73/0=β) ، گویه رالی موتور (73/0=β) و گویه مسابقات سوارکاری (91/0 =β) مهم ترین گویه های تاثیرگذار بر ابعاد پرسشنامه اکوتوریسم ورزشی بودند با توجه به شرایط جغرافیایی ویژه استان های شمالی و بهره وری از جذابیت های ساحل و جنگل و تلفیق مناسب آن با ورزش های بومی و سنتی، می توان زمینه توسعه گردشگری ورزشی را در این مناطق به وجود آورد.