بررسی آثار استئوژنز داروی هومیوپاتی سیمفیتوم بر سلول های بنیادی مزانشیمی

بازسازی استخوان یک پروسه فیزیولوژیک بسیار منظم است که طی درمان طبیعی در شرایط نرمال رخ می دهد. اما گاه در شرایط سخت بالینی ناکارآمد عمل می کند. یکی از راهکارهای درمانی استفاده از روش های سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی و عوامل القا کننده تمایز به استخوان است. در این مطالعه اثر داروی هومیوپاتی سیمفیتوم بر القای تمایز سلول بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست مورد بررسی قرار گرفت. سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان، از استخوان ران پای رت استخراج شدند. بررسی میزان سمیت داروی سیمفیتوم در طول زمان بر روی سلول های بنیادی مزانشیمی با استفاده از تست MTT انجام شد. میزان تمایز استخوانی سلول های بنیادی مزانشیمی بعد از 7 و 21 روز مجاورت با سیمفیتوم با پوتنسی های مختلف با استفاده از تست رنگ آمیزی آلیزارین رد ارزیابی گردید و با محیط استاندارد القای تمایز مقایسه شد. نتایج تست MTT نشان داد که سیمفیتوم می تواند بصورت وابسته به توان و زمان میزان رشد و تکثیر سلولی را کاهش دهد بگونه ای که این کاهش در پوتنسی C200 بسیار شاخص بود و لذا در ادامه از پوتنسی های پایین تر استفاده شد. نتایج آلیزارین رد نشان داد که همه نمونه ها افزایش معنی داری در میزان تمایز نسبت به نمونه کنترل منفی، ایجاد می کنند. بیشترین شدت القای تمایز به استخوان در نمونه های مجاور شده با سیمفیتوم با پوتنسیC6 مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که داروی سیمفیتوم می تواند پس از انجام تست های تکمیلی، بعنوان جایگزین مناسبی با اثر بیشتر، سمیت کمتر و هزینه بسیار کمتر برای محیط های استاندارد القای تمایز به استخوان پیشنهاد گردد.