اثر نانوذرات کرایزین در جلوگیری از رشد سلول های سرطانی MCF-7

کرایزین یک ترکیب طبیعی و فعال از لحاظ بیولوژیکی است که از گیاهان، عسل و پروپولیس استخراج می گردد. از آنجائیکه کرایزین دارای فعالیت های فارماکولوژیکی از جمله خصوصیات آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و ضدسرطانی است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر کرایزین و نانوذره آن بر سلولهای سرطان پستان (Michigan Cancer Foundation-7) انجام شد. در این مطالعه نانوذره کرایزین با استفاده از کیتوزان تهیه و در ادامه نانو ذره تهیه شده در آب حل شد و اثرات سایتوتوکسیسیتی غلظت های 20، 40 و 80 میکرومولار و کرایزین محلول در دی متیل سولفوکساید (DMSO) در همین غلظتها بر سلول های MCF7 بررسی شد. زیستایی سلول ها با استفاده از آزمایش سنجش MTT بعد از 24، 48 و 72 ساعت اندازه گیری و با زیستایی نمونه های کنترل مقایسه گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کرایزین و نانوذره کرایزین از رشد و تکثیر رده سلولی MCF7 سرطان پستان ممانعت نمود. این اثرات وابسته به غلظت کرایزین و نانو ذره آن بوده و نشان داده شد که نانو ذره کرایزین در غلظت 40 میکرومولار در 72 ساعت بعد از اثردهی بر سلولها با 0/001p< معنی دار می باشد در صورتی که در همین غلظت در 48 و 24 ساعت بعد با 0/01p< معنی دار می باشد. IC50 نانوذره کرایزین تقریبا برابر با 40 میکرومولار می باشد. نتایج مطالعه نشان داد که نانوذره کرایزین در محیط آزمایشگاهی، فعالیت ضدتکثیری بر روی سلول های سرطانی پستان از خود نشان داده و اثر آن از کرایزین بیشتر می باشد.