تاثیر تمرین ریتمیک بر حافظه و توجه کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

افزایش عملکرد شناختی و حرکتی از اهداف مهم است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرین ریتمیک بر حافظه و توجه کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. روش شناسی: این پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. به این منظور 20 کودک 7 تا 10 ساله از بین 600 دانش آموز مدارس ابتدایی شهر تبریز به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. آن ها در دو گروه تمرین ریتمیک و گروه کنترل بر اساس سن و بهره هوشی همتاسازی شدند. برنامه به صورت 18 جلسه و هر هفته دو جلسه و هر جلسه 45 دقیقه انجام گرفت. قبل از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه پرسشنامه عصب روانشناختی کانرز 2004 توسط والدین آنان تکمیل شد. در این تحقیق از تی وابسته و مستقل با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه تمرین ریتمیک پس از اتمام دوره مداخله در کارکرد حافظه (p= 0. 002) و توجه (p= 0. 001) با توجه به میانگین ها نسبت به گروه کنترل بهتر بود. با توجه به برتری گروه تمرین ریتمیک در کارکرد حافظه و توجه، پیشنهاد می گردد حرکات ریتمیک در برنامه کلاس های تربیت بدنی، فوق برنامه و منزل استفاده شود.