بررسی تاثیر مصرف ساکارومایسس سرویسیه فعال و غیرفعال و ترکیب آنها بر عملکرد، سطوح آنتی اکسیدان و شاخص پراکسیداسیون چربی ها در خون بلدرچین های ژاپنی

باتوجه به اینکه تاثیرات مختلف پروپیوتیکها، پره بیوتیک ها و سینبیوتیک ها بر میزان تولید ورشد در جوجه های گوشتی بیان شده است، لذا هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پروبیوتیک، پره بیوتیک و مخلوطی از آن دو بر عملکرد، سطوح آنتی اکسیدانی و شاخص پراکسیداسیون چربی در بلدرچین های ژاپنی بود. بدینمنظور، تعداد 192قطعه جوجه یکروزه بلدرچین ژاپنی به طور تصادفی به 4گروه با 4تکرار 12قطعه ای به صورت مخلوط تقسیم و به مدت 42روز ارزیابی گردیدند. گروه شاهد فقط جیره پایه دریافت کرد، ولی در گروه دوم (گروه پروبیوتیک) مخمر ساکارومایسس سرویزیه فعال به میزان یک گرم درکیلوگرم دان، در گروه سوم (گروه پره بیوتیک) مخمر ساکارومایسس سرویزیه غیرفعال به میزان نیم گرم درکیلوگرم دان و در گروه چهارم (گروه سین بیوتیک) نیم گرم مخمر ساکارومایسس سرویزیه+250میلی گرم از مخمر ساکارومایسس سرویزیه غیرفعال درکیلوگرم دان به جیره پایه اضافه گردید. نتایج نشان داد که میانگین سطح سرمی مالونیل دیآلدئید (MDA) فقط در جنس نربین گروه های مختلف دارای اختلاف معنی داربود (05/0p<). همچنین گروه چهارم با بیشترین میزان MDAبا گروه سوم باکمترین میزانMDA، دارای اختلاف معنی دار بود (05/0p<). میانگین سطح ظرفیت آنتیاکسیدانی تام (TAC) در گروه-های مورد مطالعه تفاوت معنی داری نداشت (05/0p>). ازطرف دیگر میانگین میزان مصرف خوراک و میانگین وزن بدن در کل دوره نگهداری در گروه های دوم و سوم نسبت به گروه شاهد افزایش و میزان ضریب تبدیل غذایی نیز در گروه های مذکور نسبت به گروه شاهد و سین بیوتیک کاهش معنی داری داشت. بهترین میزان بازده لاشه نیز در گروه پرهبیوتیک مشاهده شد. پروبیوتیک و پره بیوتیک مورد استفاده تنها در عملکرد بلدرچین ژاپنی تاثیر مثبتی داشتند، ولی تاثیر مشخصی بر سطح سرمی MDA وTAC سرم خون بلدرچین های ژاپنی نشان ندادند.