اثر هورمون های استانوزولول و ناندرولون دکانوآت بر غلظت سرمی اریتروپویتین و تستوسترون در گربه

استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک، جهت تحریک اشتها، رشد عضلانی و افزایش تولید گلبول های قرمز خون به کار برده می شوند. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه بین اثر هورمون های استانوزولول و ناندرولون دکانوآت بر غلظت سرمی اریتروپویتین و تستوسترون، عوارض جانبی احتمالی آنها بر کبد و تغییرات وزن بدن گربه بود. بدین منظور 10 قلاده گربه نر سالم، به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه A، شامل 5 قلاده گربه بود که استانوزولول را یک بار در هفته و برای مدت 6 هفته (mg/cat 25 و به-شکل داخل عضلانی) دریافت کرد. گروه B، شامل 5 قلاده گربه بود که ناندرولون دکانوآت، یک بار در هفته و برای مدت 6 هفته (mg/kg 1 و به شکل داخل عضلانی) به آنها تزریق شد. نمونه های خون، 5 بار و در روزهای صفر، 3، 14، 28 و 42 جهت سنجش تستوسترون و اریتروپویتین سرم جمع آوری شدند. استانوزولول و ناندرولون دکانوآت، هر دو عملکرد موثری در افزایش غلظت اریتروپویتین و تستوسترون نشان دادند، اما اثر استانوزولول در افزایش سطح هورمون ها، بیشتر از ناندرولون دکانوآت بود. یک تفاوت معنی دار (001/0>p) ، بین گروه های A و B و در روزهای 14، 28 و 42 در افزایش اریتروپویتین و در روزهای 3، 14، 28 و 42 در افزایش تستوسترون مشاهده گردید. هر دو دارو، عوارض کبدی نداشتند، همچنین در مقایسه اثر دو هورمون بر افزایش وزن بدن، استانوزولول به صورت معنی داری (001/0>p) موثرتر از ناندرولون دکانوآت بود. نتایج نشان داد که اگرچه هر دو هورمون، عملکرد موثری در افزایش مقادیر اریتروپویتین، تستوسترون و وزن بدن در گربه ها داشتند، اما استانوزولول موثرتر از ناندرولون دکانوآت عمل کرد.