راهکارهای کاهش خطر و آمادگی مقابله با سوانح آتی در بازسازی کالبدی تنکابن پس از برف سنگین سال 1392

شهرستان تنکابن به واسطه بارش برف سنگین (نزدیک به 2 متر) در سال 1392 دچار خسارت سنگین ساختمان‏ها، انسداد معابر و راه‏ها و قطع سیستم‏های ارتباطی و مخابراتی گردید. این بحران که در سال‏های اخیر بی‏سابقه بود، با چالش‏ها و مشکلات مختلفی در بازسازی روبرو شد. مقاله حاضر به ارائه راهکارهای معمارانه در مرحله بازسازی، به منظور کاهش آسیب‏پذیری در برابر بارش برف سنگین می‏پردازد. با اتخاذ روش تحقیق کیفی و انجام مصاحبه‏های عمیق با مسوولین و بررسی مدارک مرتبط با بازسازی، داده‏ها گردآوری شد و طی چندین مرحله سفر به منطقه و انجام مشاهدات دقیق و مصاحبه های منظم، خسارات و آسیب های وارده به بناها و محیط شهری به دقت شناسایی و تحلیل شدند. مقاله نتیجه می‏گیرد که کاهش خطر ناشی از بارش برف سنگین در حوزه معماری و شهرسازی از دو طریق قابل حصول می‏باشد. طریق اول: طراحی و اجرای بهینه عناصر و جزییات بناها از جمله نصب حفاظ‏های برف بر روی بام، طراحی شیب مناسب و مصالح غیرلغزنده جهت پوشش بام، مقاوم سازی سازه ساختمان بر اساس بار برف نامتوازن، استفاده از کابل‏های گرمایشی بر روی بام، امکان سنجی تهویه‏ فضای زیرشیروانی، نصب عایق حرارتی میان فضای زیرشیروانی و فضای داخلی، تعیین فاصله مناسب میان ساختمان اصلی و فضای دست ‏دوم (پارکینگ و انباری) ، طراحی سایبان‏های ورودی با جهت‏گیری مناسب، عدم جانمایی ورودی ساختمان در زیر لبه ‏بام، تعیین جهت و محل پله‏ها با توجه به جهت باد غالب، ایجاد باغچه جهت محدود کردن تردد در زیر لبه ‏بام، طراحی دسترسی‏های ایمن به مکان‏هایی با پتانسیل ایجاد بار برف نامتوازن، نصب حفاظ‏های برف منفرد بر بالای تجهیزات (دودکش، آنتن و لوله‏های هواکش) روی شیروانی، نصب تجهیزات در نزدیکی خط‏ الراس بام و طریق دوم: طراحی جزییات مناسب مبلمان شهری و دقت در فاصله همجواری ساختمان‏ها در محیط کالبدی، جلوگیری از همپوشانی بام‏ها و ممانعت از پیش‏آمدگی بام ساختمان‏ها در حریم معابر و کابل‏ها.