اثربخشی روان درمانی گروهی مثبت نگر بر خود متمایزسازی و اضطراب مرگ در زنان مبتلا به سرطان پستان

اهداف: سرطان پستان به عنوان تاثیر گذارترین سرطان از نظر عاطفی و روانی در بین زنان است که موجب بروز مشکلات هیجانی و عاطفی عمیقی در بیمار می شود، باتوجه به اینکه اضطراب مرگ یکی از متغیر های مهم روان شناختی در بیماران مبتلا به سرطان است و سطح خود متمایزسازی با توانایی فرد برای کاهش اضطراب رابطه دارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی روان درمانی گروهی مثبت نگر بر خودمتمایزسازی و اضطراب مرگ در زنان مبتلا به سرطان پستان شهر بیجار بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. با روش نمونه گیری در دسترس از بین کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان که اسامی آن ها در مرکز شبکه بهداشت شهرستان بیجار تا سال 1396 ثبت گردیده بود، 30 نفر براساس معیارهای داشتن سابقه سرطان پستان و تشخیص توسط متخصص، داشتن سواد خواندن و نوشتن، متاهل بودن، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه استاندارد خود متمایزسازی (DSI-R) ، مقیاس اضطراب مرگ (DAS) و پکیج روان-درمانی گروهی مثبت نگر بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و با شاخص های توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین پس آزمون دو گروه در میزان خودمتمایزسازی (000/0>p, 58/38=F) و اضطراب مرگ (000/0>p, 83/31=F) تفاوت معنی داری به لحاظ آماری وجود داشت. همانطور که نتایج نشان می دهد روان درمانی گروهی مثبت نگر باعث افزایش خود متمایزسازی و کاهش اضطراب مرگ در زنان مبتلا به سرطان پستان می شود.