اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش( ACT ) بر توانمندی خانواده های دارای فرزند مبتلا به بیماری دیستروفی عضلانی دوشن

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر توانمندی خانواده های دارای فرزند مبتلا به بیماری دیستروفی عضلانی دوشن بود. در این پژوهش روش مداخلهای نیمه تجربی با استفاده از یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. نمونه شامل 40 نفر از زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و بیمارستانهای تخصصی شهر تهران بود که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای گروه آزمایش آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا گردید وگروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند. برای ارزیابی توانمندی خانواده ها از پرسشنامه توانمندسازی خانواده (FES) استفاده گردید. نتایج نشان داد که کنترل کردن اثرات پیش آزمون و اندازه گیری نمرات پس آزمون تغییر معناداری (P>0/05) در خرده مقیاس ها و متغیر کلی توانمندسازی خانواده به وجود آمده است که نشان دهنده موثر بودن درمان پذیرش و تعهد بر توانمندی خانواده های دارای فرزندان دیستروفی عضلانی بوده است. بنابراین با به کارگیری درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش میتوان توانمندی خانواده های دارای فرزندان مبتلا به بیماری های خاص را بهبود بخشید و در سایر بیماری ها نیز برای بهبود وضعیت خانواده ها از این درمان استفاده کرد.