بررسی رابطه کیفیت خواب با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سیستم های مغزی رفتاری در زنان باردار

کاهش کیفیت خواب یکی از شکایات شایع دوران بارداری است که با پیامدهای منفی برای سلامت روانی مادران باردار همراه است. از جمله عوامل مرتبط با کیفیت خواب، چگونگی به کارگیری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و فعالیت سیستم های مغزی رفتاری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت خواب با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سیستم های مغزی رفتاری در زنان باردار انجام شده است. این مطالعه توصیفی در سال 1394 روی 302 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر کرمانشاه و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایانجام شد. آزمودنی ها به روش خودسنجی پرسش نامه کیفیت خواب پیترزبوگ (PSQI) ، پرسش نامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و مقیاس (BAS/BIS) کارور و وایت را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون هم زمان و نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 تجزیه وتحلیل شد. میزان P کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. بین کیفیت خواب و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سیستم بازداری رفتاری رابطه معنی داری وجود داشت؛ به گونه ای که استفاده از راهبردهای منفی و غیرانطباقی تنظیم هیجان و فعالیت زیاد سیستم بازداری رفتار، باعث کاهش کیفیت خواب در زنان باردار شد (0/05>P). استفاده از برخی راهبردهای منفی و غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان؛ مانند نشخوار فکری و فاجعه پنداری و همچنین فعالیت زیاد سیستم بازداری رفتاری که موجب فراخوانی حالت عاطفی اضطراب و تجربه هیجان های منفی می شود، می تواند کیفیت خواب را در زنان باردار کاهش دهد.