اثر اریترومایسین خوراکی در درمان عدم تحمل شیر در نوزادان پره ترم

عدم تحمل شیریک مشکل شایع در نوزادان پره ترم با وزن پایین است که منجر به نیاز به تغذیه از طریق رگ با عوارض بسیار آن می شود. اریترومایسین یک آنتی بیوتیک با خواص پروکینتیک است که می تواند تاثیرات مطلوب در درمان این اختلال داشته باشد. این مطالعه به منظور بررسی اثر اریترومایسین با دوز متوسط در درمان عدم تحمل تغذیه در نوزادان نارس انجام شد. در این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی، نوزادان به صورت تصادفی به دو گروه دریافت اریترومایسین (mg/kg/day 20) یا پلاسبو تقسیم شدند و تعداد موارد عدم تحمل شیر (لاواژ) ، مدت زمان کامل شدن حجم شیر، بروز انتروکولیت نکروزان، مدت زمان بستری، بروز عوارض احتمالی اریترومایسین مانند استنوز هایپرتروفیک پیلور و موارد دیگر در دو گروه بررسی و مقایسه شد. در این مطالعه نهایتا 64 نوزاد نارس با میانگین سن حاملگی 49/2±1/30 هفته بررسی شدند. تعداد موارد عدم تحمل شیر و میانگین مدت زمان کامل شدن حجم شیر (cc/kg/day150) به صورت معناداری در گروه اریترومایسین کم تر از گروه کنترل بود (05/0P<). دیگر متغیرها بین دو گروه اریترومایسین و پلاسبو تفاوت معناداری نداشت (05/0P>). اریترومایسین با دوز متوسط در کاهش دفعات موارد عدم تحمل شیر و بهبود میانگین زمان رسیدن به حجم کامل شیر در نوزادان نارس با وزن پایین تاثیر مطلوبی داشت و بعلاوه به نظر می رسد داروی بی خطری برای این نوزادان بود.