پیش بینی خودکارآمدی بیماران دارای استومی بر اساس سلامت عمومی

جراحی استومی علاوه بر افزایش میزان بقاء عمر و بهبود کیفیت زندگی بیمار به ایجاد استرس های روحی، روانی و انزوای اجتماعی منجر می شود. داشتن سلامت عمومی مطلوب و خودکارآمدی بالا جهت مقابله با موقعیت های استرس زا در این بیماران ضروری می باشد. هدف این مطالعه پیش بینی خودکارآمدی بیماران دارای استومی بر اساس سلامت عمومی بود. در این مطالعه مقطعی، 100 نفر از بیماران استومی مراجعه کننده به انجمن استومی ایران با نمونه گیری آسان و در دسترس در سال1395 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک، استاندارد سلامت عمومی (General Health Questionnaire, GHG) و خودکارآمدی بیماران استومی (Stoma Self-Efficacy Scale, SSES) بود. اکثر بیماران 68 درصد کم تر از 65 سال سن داشتند. میانگین و انحراف معیار نمره کلی سلامت عمومی و خودکارآمدی به ترتیب 6/7±3/28 و 1/15±6/96 بود. آزمون هم بستگی پیرسون نشان دهنده هم بستگی مثبت و معنی داری بین خودکارآمدی با اضطراب/ بی خوابی (001/0=P، 357/0=r) و نشانه های جسمانی (05/0>P، 191/0=r) و هم بستگی منفی و معنی داری بین خودکارآمدی با افسردگی (001/0=P، 279/0-=r) بود. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که اضطراب/ بی خوابی، افسردگی و نشانه های جسمانی روی هم رفته قادر به تبیین 8/36 درصد از تغییرات خودکارآمدی در این بیماران بودند. یافته های این مطالعه نشان داد وضعیت سلامت عمومی و ابعاد آن، پیش بینی کننده خودکارآمدی در بیماران استومی می باشند. این مساله به ویژه در بیماران با سطح سواد پایین تر و مسن تر بیش تر بود.