فرایند ممیزی بالینی جهت پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در پرستاران شیفت عصر بخش های عمومی بیمارستان امام رضا (ع) تبریز

افزایش شیوع پنومونی وابسته به ونتیلاتور به دنبال بستری بیماران بد حال در بخش های عمومی، ضرورت انجام مداخلاتی همچون ممیزی بالینی را جهت کاهش شیوع به این عفونت بیمارستانی واضح تر می سازد؛ از این رو هدف این مطالعه بررسی فرآیند ممیزی بالینی در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در پرستاران شیفت عصر بخش های عمومی بیمارستان امام رضا (ع) تبریز در سال 1397 است.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که بر اساس فرایند ممیزی بالینی انجام شد و در آن 30 پرستار دارای مدرک حداقل کارشناسی که در شیفت عصر مشغول به کار بودند به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. عملکرد تمامی پرستاران در زمینه پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور بر اساس چک لیست پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور قبل و بعد از انجام مداخله سنجیده شد. مداخله به صورت تشکیل کلاس، نصب پوستر در بالای هر تخت و دادن پمفلت به پرستاران بود؛ لازم به ذکر است مداخله پیرامون گویه های موجود در چک لیست ذکر شده و توضیح هر گویه در کلاس آموزشی به شکل سخنرانی و به میزان 6 ساعت بود.

فرآیند ممیزی بالینی در مطالعه حاضر موجب بهبود عملکر پرستاران پس از انجام مداخله به صورت معنی دار شده است (کسب نمره 11/2±80/16 قبل از انجام مداخله و کسب نمره 81/3±49/24 پس از مداخله، 02/0= P). همچنین بین شیف عصر و اثر مثبت آموزش، ارتباط معنی داری (03/0= P) مشاهده شد.

ممیزی بالینی راه اساسی برای نزدیک شدن ارایه خدمات با استاندارد های مراقبتی است. لذا، به مدیران پرستاری و بیمارستان ها پیشنهاد می شود همواره به ممیزی بالینی به عنوان راه حلی برای دستیابی به مراقبت با کیفیت همت گمارند.