قابلیت یادگیری سازمانی در پرستاران

پرستاران به عنوان یکی از منابع بزرگ دانش سازمانی و از عناصر مهم انتقال دانش در بیمارستان ها می توانند نقش اصلی در فرآیند یادگیری سازمانی ایفا نمایند. این پژوهش باهدف تعیین قابلیت یادگیری در یک بیمارستان نظامی (بقیه الله ) انجام شده است. در این مطالعه توصیفی، جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل دریکی از بیمارستان های فوق تخصصی شهر تهران که واجد معیارهای ورود به مطالعه به تعداد 281 نفر به روش سرشماری در سال 1396 وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه است، بخش اول پرسشنامه جمع آوری اطلاعات فردی است. بخش دوم، پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی گومز (2005) است و در پژوهش حاضر نیز مجددا پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی انجام گرفت که مقدار ضریب آلفای کرونباخ معادل 87/0 به دست آمد. بعد از جمع آوری اطلاعات بر اساس نوع متغیرها، با استفاده از روش های آمار توصیفی ازجمله میانگین انحراف معیار و آمار تحلیلی سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد و با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 19 وجهت نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میانگین نمره کل قابلیت یادگیری سازمانی پرستاران (98/8) 04/58 درصد که ازنظر مقیاس لیکرت در سطح متوسط بود. همچنین میانگین نمرات حیطه های تعهد مدیریت (33/3) 02/19، حیطه نگرش سیستمی با (88/1) 44/11، حیطه انتقال دانش (05/3) 67/13 در سطح متوسط، درحالی که حیطه فضای باز و آزمایشگری با میانگین نمره (80/2) 89/13، در سطح پایین قرار داشتند. با توجه به نقش غیرقابل انکار یادگیری سازمانی در بقای سازمان ها و نتایج به دست آمده در این پژوهش قابلیت یادگیری سازمانی در سه حیطه تعهد مدیریت، فضای باز و آزمایشگری و انتقال دانش در حد متوسط و پایین بود. با توجه به نتایج این پژوهش ضروری است جهت افزایش دانش سازمانی کارکنان، به قابلیت انتقال و یکپارچه سازی دانش پرستاران توجه خاص نمایند. همچنین ضروری است مدیران پرستاری با استفاده از روش های نوین به بررسی راهکاری های ارتقای قابلیت یادگیری پرستاران بپردازند و زمینه انتقال دانش و انتقال تجارب پرستاران فراهم کنند. تا درنهایت خدمات مطلوب و نزدیک به استانداردهای جهانی را در بالین داشته باشند.