تاثیر آموزش تلفیقی منتورشیپ و گروه همتا یان بر عملکرد و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری

  آموزش و یادگیری از همتایان یک مداخله آموزشی موثر برای دانشجویان دکتری پرستاری در محیط های آموزشی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش تلفیقی استاد(منتور) و گروه همتایان بر عملکرد تحصیلی (شامل عملکرد آموزشی + عملکرد پژوهشی) و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری انجام شد. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود که با مشارکت 10نفر از دانشجویان دکتری پرستاری دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی انجام شد. گروه مداخله شامل 5 نفر از دانشجویان دکتری پرستاری بودند که به همراه استاد راهنما (منتور) در جلسات مشترک گروه همتایان به مدت دو ترم تحصیلی مشارکت داشتند. گروه شاهد نیز 5 نفر از دانشجویان دکتری پرستاری هم دوره با گروه مداخله بودند که در جلسات مشترک گروه همتایان با مربی شرکت نمی کردند. و روش معمول(روتین) یعنی شرکت در کلاس و انجام پروژهای کلاسی برای آنها انجام می شد. پس از پایان دوره آموزش، گروه همتایان با مربی مشترک، عملکرد تحصیلی و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری مورد سنجش قرار گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته جهت سنجش عملکرد آموزشی و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد شرکت در جلسات مشترک گروه همتایان به همراه مربی (منتور) می تواند باعث ارتقای عملکرد پژوهشی و افزایش رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری شود، ولی بر عملکرد آموزشی تاثیری نداشت. بر اساس یافته های این مطالعه برای افزایش رضایت و عملکرد تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری توجه به شیوه های ترکیبی آموزشی اجتناب ناپذیر است. آموزش از گروه همتایان با مشارکت و راهنمایی اساتید می تواند توانمندی های علمی و پژوهشی دانشجویان را افزایش داده و منجر به توسعه عملکرد تحصیلی و کسب رضایت تحصیلی بیشتری در دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی شود.