کاربست رویکرد زمینه گرایی در بازآفرینی بافت های تاریخی (نمونه موردی: میدان صاحب الامر تبریز)

زمینه بافت های تاریخی، آموزه هایی از خرد جمعی انسان ها را در طول تاریخ به نمایش می گذارند، از این رو رهاکردن آنها، انسان را از قرار گرفتن در مسیر تداوم تاریخی بازمی دارد. ضرورت پژوهش حاضر نیز، از یک سو ارزش زمینه بافت تاریخی میدان صاحب الامر به عنوان یکی از مهم ترین فضاهای معماری و شهری تبریز درگذشته و از سوی دیگر کالبد نا به سامان مجموعه مذکور در عصر حاضر بوده است. بر این اساس هدف اصلی پژوهش، بررسی وضعیت بازآفرینی شهری در کالبد امروزی مجموعه صاحب الامر با توجه به ویژگی های زمینه، و ارائه راهکارها خواهد بود. الگوی مفهومی مقاله براساس روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای به تبسیط زمینه گرایی و استخراج چهار بعد اصلی زمینه گرایی و سپس مولفه ها و زیر مولفه های هر بعد پرداخته و در ادامه پس از تدوین اهداف بازآفرینی در سه مقیاس کلان، میانی و خرد، بر پایه مطالعات میدانی و ثبت مستقیم به تحلیل وضع موجود مجموعه صاحب الامر به کمک جدول (SWOT) پرداخته شده است. آنچه که به عنوان نتایج نهایی پژوهش حاضر حاصل گشته است، در بر گیرنده روش عملی به کارگیری رویکرد زمینه گرایی در مقوله بازآفرینی و نیز ارزش و اهمیت به کارگیری راهکارهای پیشنهادی در تمامی ابعاد زمینه، به خصوص بعد کالبدی و تاریخی می باشد، زیرا که دو بعد زیست محیطی و اجتماعی-فرهنگی از وضعیت توجه نسبتا مطلوب تری برخودار بوده و راهکارهای پیشنهادی ارائه شده در این دو بعد بیشتر مورد پردازش مسئولین و مردم قرار گرفته است.