شناسایی ترکیبات شیمیایی عصاره های آبی و الکلی ریشه گیاه شیرین بیان و مقایسه تاثیر آپوپتوزی آنها بر روی رده سلولی سرطان کبد

کارسینومای هپاتوسلولار HCC Hepatocellular carcinoma به عنوان یکی از شایع ترین بدخیمی اولیه کبد و سومین علت شایع مرگ در اثر سرطان به شمار می رود. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای ترکیبات شیمیایی و آپوپتوز سلولی دو نوع عصاره الکلی و آبی ریشه گیاه شیرین بیان بر روی رده سلولی سرطانی کبد HepG2 انجام گرفت. در این مطالعه تجربی، ترکیبات شیمیایی عصاره های آبی و الکلی گیاه شیرین بیان با استفاده از روش GC/MS مورد ارزیابی قرار گرفته شد. رده سلولی سرطان کبد HepG2 در محیط کشت RPMI1640 حاوی 10 % سرم جنین گاوی تحت شرایط دمای 37 درجه سانتی گراد و دی اکسید کربن 5 درصد رشد داده شدند. فعالیت سمی عصاره های آبی و الکلی با کمک آزمون رنگ آمیزی MTT طی زمان 24 ساعت محاسبه شد. به منظور ارزیابی القای آپوپتوز در سلول های HepG2 از رنگ آمیزی هوخست 33258 استفاده شد. آنالیز داده های فیتوشیمیایی عصاره آبی، تعداد 18 ترکیب را نشان داد که عمده ترین میزان آن مربوط به Dodecane (34/13 %) و2',6'-Dihydroxyacetophenone bis(trimethylsilyl) ether (48/12 %) بود. آنالیز داده های فیتوشیمیایی عصاره الکلی، 17 ترکیب شیمیایی شناسایی شد که بیشترین درصد مواد تشکیل دهنده آن Pentadecane (78/7 %) و 2,6,11,15-Tetramethylhexadecane (67/4 %) بود. نتایج تست MTT نشان داد که سلول های تیمار شده با عصاره ها سمیت سلولی وابسته به دوز دارند. نتایج رنگ آمیزی هوخست 33258 نشان داد عصاره الکلی نسبت به آبی می تواند باعث قطعه قطعه شدن بیشتر DNA هسته ای رده سلولی سرطانی HepG2 شود. با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که عصاره الکلی ریشه گیاه شیرین بیان نسبت به عصاره آبی اثر القای آپوپتوز بیشتری بر روی سلول های سرطانی HepG2 دارد و با تحقیقات بیشتری می توان از آن در درمان سرطان کولون بهره برد.