نقش ناجا در استحکام ساخت درونی قدرت نظام

بر اساس قانون، موضوع مهم انتظام جامعه بر عهده ناجاست. ناجا در سیر تحولی خود به دلیل تاثیرگذاری نخبگان، شرایط کشور و تحولات محیطی از رویکردهایی چون اقتدارگرایی، مسئله محوری و جامعه محوری در کارکردها و ماموریت های خویش بهره برده و با بهره مندی از این رویکردها در مقاطع مختلف تاریخی در استحکام درونی حاکمیت از حیث امنیتی- انتظامی دارای نقش بوده است؛ اما این نقش با توجه به هرکدام از این رویکردها در استحکام ساخت درونی قدرت به عوامل متعدد و گوناگونی بستگی دارد که این تحقیق به دنبال پاسخ به آن هست؟
این تحقیق از نظر نوع کاربردی و از نظر روش توصیفی- پیمایشی هست. برای احصاء مولفه های استحکام قدرت و رویکردهای پلیس از منابع اسنادی و برای استخراج عوامل موثر بر رضایت مندی مردم از پیمایش استفاده شده است. دانشجویان مقاطع دکتری و ارشد دانشکده فرماندهی و ستاد ناجا، جامعه آماری تحقیق حاضر محسوب می شوند که به صورت تمام شمار انتخاب و به وسیله پرسشنامه محقق ساخته داده ها گردآوری گردید. روایی آن توسط اساتید و صاحب نظران حوزه امنیت و پایایی آن به وسیله ضریب آلفای کرونباخ (82/0) تامین شد.
یافته ها حاکی از آن است که رویکردهای انبساطی و فراگیر و دروازه بانی تقاضا با 52 درصد در اولویت اول و مدیریت نرم اجتماعی و پاسخگو، انسجام و همبستگی اجتماعی و استمرار اقتدار در تامین امنیت در رتبه های بعدی قرار دارند و رویکردهای انقباضی و بسته از پایین ترین سطح رضایت برخوردار بوده اند. ویژگی‎هایی چون تولید اقتدار، ثبات و انسجام داخلی و خارجی، اقتدار نظام سیاسی، نیروی انسانی متخصص و نهادمندی در قدرت اجتماعی مهم‎ترین ویژگی ها در توسعه انتظام ملی می باشند.