اثر پاکلوبوترازول بر برخی ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک ذرت علوفه ای در تنش خشکی

این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1396 در مشهد بر ذرت علوفه ای هیبرید ZP600 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل پاکلوبوترازول با غلظت های صفر، 10، 20 و30 میلی گرم بر لیتر و سطوح تنش خشکی شامل آبیاری پس از 50 (بدون تنش)، 70 (تنش خفیف)، 100 (تنش متوسط) و 150 (تنش شدید) میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A بود. محلول پاشی با پاکلوبوترازول در دو مرحله ( مرحله 8-6 برگی و تکرار دو هفته بعد) صورت گرفت. نتایج نشان داد که ارتفاع بوته، تعداد برگ، شاخص سطح برگ، وزن خشک برگ و عملکرد علوفه تر در اثر تنش خشکی کاهش و میزان پرولین برگ و الیاف نامحلول در شوینده خنثی افزایش معنی داری داشت، اما درصد و عملکرد پروتئین تغییر معنی داری نکرد. کاربرد پاکلوبوترازول در تنش متوسط و شدید باعث افزایش ارتفاع گیاه، شاخص سطح برگ، وزن خشک برگ و عملکرد علوفه تر و نیز کاهش میزان پرولین و الیاف نامحلول در شوینده خنثی شد. همچنین پاکلوبوترازول باعث افزایش عملکرد پروتئین در شرایط تنش و بدون تنش گردید. بیش ترین عملکرد علوفه تر (103 تن در هکتار) در تیمار 20 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول در شرایط تنش شدید و کم ترین عملکرد علوفه تر (72 تن در هکتار) در شرایط عدم کاربرد پاکلوبوترازول در تنش شدید به دست آمد. کاربرد پاکلوبوترازول در غلظت 20 میلی گرم در لیتر در تنش متوسط و شدید توانست با کاهش اثر تنش خشکی، عملکرد علوفه تر ذرت را به ترتیب به میزان 24 و 43 درصد افزایش دهد.