اثر کاربرد پلیمر سوپرجاذب بر برخی صفات بیوشیمیایی و محتوی نسبی آب ارقام لوبیا تحت تنش خشکی

به منظور بررسی اثر مصرف پلیمرهای سوپرجاذب بر برخی صفات بیوشیمیایی و محتوی نسبی آب ارقام لوبیا در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان کلیبر در سال زراعی 1394 انجام شد. عامل اصلی شامل آبیاری پس از 70، 140 و 210 میلی متر تبخیر آب از تشتک تبخیر کلاس A، ارقام لوبیا (لوبیا قرمز، لوبیا چشم بلبلی، لوبیا چیتی و لوبیا سفید) به عنوان عامل فرعی و چهار سطح 50، ،100، 150 و200 کیلوگرم در هکتار کاربرد سوپرجاذب به عنوان عامل فرعی- فرعی بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که برهم کنش تنش خشکی و سوپرجاذب بر میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، کلروفیل a، کلروفیل کل و غلظت پرولین برگ معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین برهم کنش تنش خشکی و سوپرجاذب نشان داد که حداکثر میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و پرولین توسط تیمار 50 کیلوگرم در هکتار کاربرد سوپرجاذب در سطح تنش خشکی 210 میلی متر تبخیر حاصل شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان افزایش و مقادیر کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کارتنوئیدها و محتوای نسبی آب کاهش یافت. اما استفاده از سوپرجاذب به طور معنی داری صفات فیزیولوژیکی را افزایش، ولی میزان فعالیت آنزیم های آنتی کسیدان را کاهش داد. در چهار رقم مورد ارزیابی رقم چشم بلبلی بیش ترین رنگیزه های فتوسنتزی، محتوای نسبی آب برگ، محتوای پرولین برگ و بالاترین میزان فعالیت آنزیم های آنتی کسیدان را دارا بود. با توجه به نتایج به دست آمده سوپرجاذب موجب کاهش خسارات وارد شده در مواجه با خشکی شد.