ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای با ترکیب منطق بولین- فازی (مطالعه موردی: منطقه سحرخیز استان گیلان)

ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای با رعایت الزامات آژانس بین المللی انرژی اتمی و در چارچوب اصول آمایش سرزمین یک عامل بسیار مهم در دست یابی به توسعه پایدار است. ارزیابی دقیق توان محیط زیست باعث استقرار مناسب نیروگاه هسته ای در مناطق ساحلی مطابق با ملاحظات اکولوژیک و اجتماعی- اقتصادی خواهد شد. هدف عمده این پژوهش ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای در منطقه سحرخیز استان گیلان با استفاده از ترکیب منطق بولین- فازی برپایه ترکیب خطی وزن دار در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی است. ابتدا با بررسی منابع آژانس بین المللی انرژی اتمی، معیارهای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای مشخص گردید. سپس کلیه لایه های اکولوژیک و اجتماعی- اقتصادی وارد محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی شد و استانداردسازی لایه ها صورت گرفت. در مرحله بعد از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی برپایه مقایسه زوجی برای وزن دهی لایه ها استفاده گردید. در نهایت کلیه لایه های اکولوژیک و اجتماعی- اقتصادی از طریق ترکیب منطق بولین- فازی برپایه روش ترکیب خطی وزن دار تلفیق شدند. پس از تلفیق لایه های اکولوژیک و اجتماعی- اقتصادی با استفاده از ترکیب منطق بولین- فازی برپایه روش ترکیب خطی وزن دار، مشخص شد که کل مساحت منطقه سحرخیز استان گیلان برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای نامناسب است. نتایج نشان می دهد بر طبق الزامات آژانس بین المللی انرژی اتمی و کمیسیون نظارت هسته ای آمریکا جهت ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت گاه نیروگاه هسته ای در منطقه سحرخیز استان گیلان، روش منطق بولین- فازی برپایه ترکیب خطی وزن دار انعطاف پذیری و دقت بالاتری در مقایسه با روش منطق بولین دارد.