اثر دیازینون بر آزمون های عملکردی و تغییرات بافتی کبد موش صحرایی

حشره کش دیازینون کنترل کننده قوی استیل کولین استراز در پایانه های عصبی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دیازینون بر آزمون های عملکردی و تغییرات بافتی کبد موش صحرایی انجام شد. در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه های تجربی اول، دوم و سوم به ترتیب مقادیر 50 ، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دیازینون را به صورت خوراکی به مدت 21 روز دریافت کردند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد و گروه شاهد حلال دارو را دریافت نمود. در روز 22، نمونه خونی از همه گروه ها تهیه و آنزیم های کبدی شامل آلانین ترانس آمیناز (ALT)، آسپارتات ترانس آمیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP)، پروتئین تام، آلبومین و بیلی روبین اندازه گیری شدند. پس از بیهوشی حیوانات بافت کبد جدا و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مورد بررسی قرار گرفت. سطح آنزیم های ALT و AST در گروه های تجربی دریافت کننده مقادیر 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دیازینون نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). سطح آنزیم ALP در تمام گروه های دریافت کننده دیازینون نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). سطح پروتئین تام در تمام گروه های دریافت کننده دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). سطح آلبومین در گروه تجربی دریافت کننده مقدار حداکثر دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). در گروه های تجربی در نمونه های بافتی تهیه شده با افزایش مقدار دارو نکروز بافتی بیشتری مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که مصرف خوراکی دیازینون باعث افزایش سطح آنزیم های کبدی و کاهش سطح پروتئین تام، آلبومین و تغییرات نکروتیک در کبد موش های صحرایی می گردد.