بررسی وضعیت ارائه ی بازخورد در آموزش بالینی از دیدگاه اساتید و دانشجویان پرستاری و مامایی و عوامل مرتبط با آن

هدف اصلی هر سیستم آموزشی، انجام موفق فرآیند یادگیری است و یکی از ابزار های دستیابی به این هدف، ارائه ی بازخورد موثر به دانشجویان درطول دوره ی یادگیری می باشد. از آنجا که آموزش بالینی بخش اعظمی از آموزش رشته های علوم پزشکی از جمله پرستاری و مامایی را تشکیل می دهد ارائه ی بازخورد به دانشجویان درحین آموزش بالینی اهمیت بسیار می یابد. لذا هدف مطالعه ی حاضر بررسی وضعیت ارائه ی بازخورد در آموزش بالینی پرستاری و مامایی و تعیین برخی عوامل مرتبط با آن از دیدگاه اساتید و دانشجویان است. دراین مطالعه توصیفی تحلیلی که در نیم سال دوم 96 -95 انجام شد، تمام دانشجویان کارشناسی پرستاری و مامایی ترم 3 به بالا و کلیه ی اساتید بالینی به عنوان نمونه وارد مطالعه شدند. در مجموع 198 دانشجو و 50 استاد بالینی در مطالعه شرکت کردند. جمع آوری داده در مورد وضعیت بازخورد به کمک پرسشنامه محقق ساخته انجام گرفت. روایی پرسشنامه به روش محتوایی و صوری و پایایی آن به روش آزمون مجدد تایید شد. در نهایت، داده ها با نرم افزار SPSS و به کمک شاخص های آمار توصیفی و آزمون آماری تی مستقل تحلیل شدند. یافته ها نشان داد 2/73% دانشجویان و 74% اساتید وضعیت ارائه ی بازخورد در آموزش بالینی را در حد متوسط ارزیابی کردند و اختلاف معناداری بین دیدگاه آنان وجود نداشت (38/0p=). بیشترین نوع بازخورد مورد استفاده، بازخورد شفاهی و فردی بود. مهم ترین عوامل مرتبط با عدم ارائه ی بازخورد موثر از دید اساتید و دانشجویان عبارت بودند از تسلط علمی ناکافی استاد، عدم آگاهی و نداشتن مهارت ارائه ی بازخورد توسط استاد، تعداد زیاد دانشجو و طول مدت کوتاه کارآموزی با یک استاد. باوجود نقش بازخورد در اثربخشی آموزش و بهبود فرایند یاددهی-یادگیری، این مطالعه نشان دادکه وضعیت ارائه ی بازخورد درآموزش بالینی ایده آل نبوده و درسطح متوسط است و عوامل مختلفی با این مسئله مرتبط هستند. لذا لازم است راهکارهایی نظیر توانمندسازی اساتید در زمینه ی اصول ارائه ی بازخورد و تلاش برای بهبود شرایط آموزش بالینی مدنظر مسئولین آموزشی قرار گیرد.