بررسی مقایسه ای اثربخشی روش های تدریس بدیعه پردازی و حل مسئله بر خلاقیت و رضایت دانش آموزان ششم دبستان از تدریس در درس مطالعات اجتماعی

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای اثربخشی روش های تدریس بدیعه پردازی و حل مسئله بر خلاقیت و رضایت دانش آموزان ششم دبستان از تدریس در درس مطالعات اجتماعی انجام گرفت.

در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با دو گروه تدریس متفاوت استفاده شد. طرح مورد نظر در مورد 3 درس مطالعات اجتماعی پایه ی ششم در 12 جلسه برای هرگروه اجرا شده است. جامعه ی آماری شامل مدارس دوره ی دوم ابتدایی ناحیه 2 شهرکرد در نیمسال اول سال تحصیلی 95-1394 بوده است. جامعه ی مورد نظر شامل 8 مدرسه بود که با روش نمونه گیری خوشه اییک مدرسه انتخاب و دو کلاس ششم آن بصورت تصادفی به دو روش تدریس بدیعه پردازی و حل مسئله مورد آموزش قرار گرفتند. برای جمع آوری داده های مربوط به خلاقیت از فرم الف پرسشنامه تورنس و برای رضایت دانش آموزان از تدریس، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل کواریانس تک متغیری با نرم افزار SPSS صورت گرفت.

داده های این پژوهش نشان دادکه روش تدریس بدیعه پردازی با سطح 95/ 0 اطمینان از روش تدریس حل مسئله در در بهبود خلاقیت دانش آموزان موثرتر بوده است. همچنین روش بدیعه پردازی با سطح اطمینان 95/0 از روش تدریس حل مسئله در افزایش رضایت دانش آموزان از تدریس موثرتر بود.

روش تدریس بدیعه پردازی به دلیل ساختار بهتری که برای تدریس درس مطالعات اجتماعی دارد تاثیر بیشتری در بهبود خلاقیت و رضایت از تدریس در بین دانش آموزان داشته است.