تصمیم ‏گیری برای مکان‏ یابی پارکینگ های طبقاتی با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی ( نمونه موردی کلانشهر تبریز )

پارکینگ به عنوان یکی از مهم ترین زیرساخت های شهری نقش عمده ای در کاهش پارک حاشیه ای و روانی ترافیک ایفا می کند. مکانیابی پارکینگ ها، متاثر از عوامل متعددی است که بررسی همه جانبه این عوامل در توزیع مناسب پارکینگ در فضاهای شهری ضروری است. در این پژوهش، مکان بهینه برای برای استقرار پارکینگ طبقاتی در شهر تبریز و در محدوده های مورد مطالعه مشخص شد و برای این کار از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP و برای انجام محاسبات نیز از نرم افزار EXCEL استفاده شده است. برای انجام این روش، پس از بررسی مبانی نظری و مطالعات اولیه و گردآوری اطلاعات 6 معیار به عنوان معیار نهایی و برتر انتخاب شدند که شامل معیارهای ارزش ملک (زمین)، مراکز جاذب سفر، شبکه های دسترسی، سازگاری، تراکم جمعیت و گره های ترافیکی می باشد. و همچنین بعد از بررسی نظر کارشناسان و صاحبان امر 3 محدوده (A، B،C) برای احداث پارکینگ های طبقاتی انتخاب شد. محدوده A شامل چهار راه ابرسان و فلکه دانشگاه، محدوده B شامل سه راهی ولیعصر و فلکه تختی و محدوده C شامل چهار راه بهار و آخونی می باشد. با توجه به محاسبات انجام شده و وزن های به دست آمده محدوده A با توجه به مراکز جادب سفر که در این محدوده و اطراف ان قرار دارد به عنوان مکان بهینه برای احداث پارکینگ های طبقاتی شناسایی شد. با توجه به این که در این محدوده پارکینگ غیر طبقاتی وجود دارد می توان از زمین آن برای احداث پارکینگ طبقاتی استفاده کرد.