ارزیابی سطوح زیست پذیری نواحی روستایی (مطالعه موردی: بخش کاکی شهرستان دشتی)

بهبود شرایط زندگی و قابل زیست کردن سکونتگاه های روستایی، هدف نهایی همه پروژه های توسعه روستایی است امادر حال حاضر شرایط نامناسب زندگی در سکونتگاه های روستایی کشور ما موجب نابرخورداری بخش عمده ای از هموطنان از کیفیت مطلوب زندگی شده است و روستاها با چالش های بسیاری در زمینه ای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مواجه شده اند. به تبع این شرایط قابلیت زیست پذیری سکونتگاه های روستایی در سطح پایینی قرار دارد. بنابراین ضرورت و اهمیت بحث زیست پذیری در روستاها کاملا نمایان است. اصطلاح زیست پذیری اشاره به درجه تامین ملزومات یک جامعه برمبنای نیازها و ظرفیت های افراد آن جامعه دارد. از این رو هدف کلی این تحقیق، بررسی و ارزیابی قابلیت زیست پذیر بودن سکونتگاه های روستایی بخش کاکی شهرستان دشتی است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی با هدف کاربری می باشد داده های مورد نیاز برای تحلیل با استفاده از پرسشنامه گردآوری شده اند. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه ساکنان دایمی روستاهای بخش کاکی شهرستان دشتی بودند. تعداد350 نفر از آن ها با استاده از فرمول کوکران برای مطالعه انتخاب شدند. برای ارزیابی و تحلیل های آماری از نرم افزار SPSS استفاده شده است. یافته های حاصل از مطالعه میدانی که با استفاده از میانگین و آزمون های آماری و به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، نتایج نشان داد که، در بین عوامل موثر در زیست پذیری نواحی روستایی بخش کاکی شهرستان دشتی، شاخص های اقتصادی با مقدار تی برابر با 11.166سطح معنی داری برابر با0.000 می باشد بیشترین تاثیر را در زیست پذیری این نواحی برعهده داشته اند.