مقایسه سبک های شوخ طبعی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص مقطع متوسطه

پژوهشگران اذعان دارند رشد مهارت های ارتباطی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص درمقایسه با دانش آموزان عادی در بسیاری از جهات با مشکل روبه رو است. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک های شوخ طبعی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص در مقطع متوسطه انجام شد. روش این پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر دارای اختلال یادگیری خاص و دانش آموزان عادی دوره متوسطه شهر کرمان تشکیل دادند. 80 آزمودنی (40 دانش آموزبااختلال یادگیری خاص و 40 دانش آموز عادی) به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای به عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون هوش ریون و پرسشنامه های مهارت های اجتماعی ماتسون و همکاران (1983) و پرسشنامه سبک های شوخ طبعی مارتین و همکاران (2003) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها نیز، تحلیل واریانس چندمتغیری به کار رفت. نتایج نشان داد که میانگین نمرات مهارت های اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص کمتر از دانش آموزان عادی بود (0٫001>p). همچنین میانگین نمرات دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص در مولفه سبک شوخ طبعی خودافزاینده کمتر از دانش آموزان عادی به دست آمد (0٫043=p) و دانش آموزان اختلال یادگیری خاص در مولفه های سبک شوخ طبعی پرخاشگرانه (0٫025=p) و خودکاهنده (0٫046=p) نمرات بیشتری را کسب کردند. باتوجه به اینکه داشتن ارتباط موثر با همسالان (مهارت های اجتماعی صحیح) و پذیرش ازسوی آنان برای تمامی دانش آموزان به ویژه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص پیش بینی کننده خوبی از شایستگی تحصیلی و اجتماعی آتی آنان محسوب می شود و همچنین دانش آموزان بااختلال یادگیری خاص در کاربرد سبک شوخ طبعی سالم و مهارت های اجتماعی مطلوب با مشکل مواجه هستند، لزوم توجه به متغیرهای مذکور امری بسیار مهم و حیاتی است.