بررسی اثربخشی گشتالت درمانی گروهی بر امید به زندگی و احساس تنهایی زنان سالمند

سالمندی دوران حساسی از زندگی است که افراد را در معرض تهدیدات بالقوه ای نظیر تنهایی، از دست دادن حمایت اجتماعی و استقلال فردی قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گشتالت درمانی گروهی بر امیدبه زندگی و احساس تنهایی زنان سالمند شهر کرمان انجام شد. پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان سالمندی بود که در سال 1397 در آسایشگاه های سالمندان شهر کرمان اقامت داشتند. نمونه شامل 24 زن سالمند بود که به طور تصادفی از میان دو مرکز انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای گذاری شدند. در گروه آزمایش گشتالت درمانی گروهی در 8 جلسه آموزش داده شد. گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه قبل و بعد از اجرای آزمایش به پرسشنامه امیدبه زندگی میلر (1997) و مقیاس احساس تنهایی راسل و همکاران (1980) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-20 و روش های آماری میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری (0٫01= α) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که گشتالت درمانی گروهی بر امیدبه زندگی و احساس تنهایی زنان سالمند تاثیر معناداری داشت (0٫001>P). بر اساس یافته های این پژوهش گشتالت درمانی گروهی با تاکیدی که بر زمان حال، آگاهی و احساس کامل بودن دارد به زنان سالمند کمک می کند تا بر احساس تنهایی خود فائق آمده و امیدبه زندگی خود را بهبود ببخشند.